DDKD – DENGE KAWA ÇATIŞMASI
DDKD – DENGE KAWA ÇATIŞMASI
KİP yöneticisi Ömer Çetin:
“Babamın katili Kawacılardır”
Sovyet yanlısı DDKD kendisini 1969’da Marksist Kürtçü Sait Kırmızıtoprak tarafından kurulan Türkiye’de KDP’nin devamı sayar. 1975’lerde adı kamuoyunda Şıvancılar olarak bilinen bu hareket 1980 darbesine kadar legal faaliyetlerini DDKD etrafında sürdürdü.
Gençlik hareketi içerisinde DDKD, illegal olarak da KİP olarak faaliyetlerini yürüten örgütün önde gelen yöneticilerinden biri Ömer Çetin’di. Ömer Çetin’in babası Niyazi Çetin 18 Nisan 1980’de Diyarbakır’ın Bismil ilçesinde Enver Hocanın liderliğindeki AEP çizgisinde siyaset izleyen Kawacı grup tarafından öldürüldü.
KİP’in önde gelen liderlerinden biri olan Ömer Çetin 1982 yılında güvenlik güçleri tarafından yakalındıktan sonra vermiş olduğu 31 sayfalık ifade zapıt varakasında babasının öldürülmesiyle ilgili olarak şunları anlatıyor:
1980 yılının Nisan ayında bababın Kawa’cılar tarafından öldürülmesi üzerine tekrar ailemi alarak köye yerleştim. O tarihten itibaren de örgütle tek taraflı olarak ilişkilerimi keserek hiç bir siyasal çalışmaya katılmadım. Babamın Kawa’cılar tarafından öldürülmesi benim için bir dönüm noktası olmuştu. Bu olay kendimi ve tüm siyasal hareketleri yeniden değerlendirme fırsatını verdi. Neticede şu kanıya vardım.
1. …kişilikli ve siyasi insan yetiştirme yerine hırsız ve katil yetiştirmiştik. (…) Bunun dışında sosyalist ülkelerdeki uygulamalar… bu nedenle psikolojik olarak yıkılmıştım. Bu yüzden de dönüş yapmam gerekiyordu. Ama, bir yol bulamıyordum, bütün çalışma tekliflerini geri çevirdim.
2. Mücadeleyi bırakmama neden olan diğer bir etken de, babamın devrimciler tarafından öldürülmesi oldu. Babamın öldürülmesinden sonra ağalara karşı mücadele veriyoruz biçiminde gazetelere verilen beyanatlar bir hata yaptığımın farkına varmama neden oldu. Bu insanların anlayışlarına ne kadar hizmet edersem edeyim, nazarlarında sınıf düşmanları olan bir ağa olduğumun farkına vardım. Zaten benim partiden atılmamın gerekçeleri de buydu. Bizim içimizde ve dışımızda herkes benim ağa olduğumu, ilerici olamayacağımı söylemekten özel bir zevk duyardı; çünkü devrimcilere göre yöneten ve egemen sınıftan devrimci insanlar yetişmez ve bu sınıf devletle bütünleşen bir sınıftır.